wiersz kolejny

3.12.10
***
Los przyniósł mi imię
Zapisane kosmosu cyfrą
Co znaczy i ile
Kiedy gdzie i komu
Rysuje się śladem pozostawionym
Czytam je dzień po dniu
W oczach wielu
Wojownik Światła Ratownik
Ma wyznaczoną drogę mleczną
Mknie zawsze pośród
Pomiędzy lub wespół by
Inni cierpieć nie musieli
Ratownik dusz i miłości zgubionych
Zapomnienie siebie pomaga wydobyć
Z czeluści złych losów nie swoich
Mówi z każdym językiem każdego
By rozumieli płaczący w boleści
Nad brzegami cudzych przepaści leżąc
Nie patrzy w podaniu dłoni więzionemu
Ile już ma na ramionach ciężarów
Ile złego w ramach zapłaty
Bo gdy ratownik otwiera drzwi komuś
By ten wrócił do Siebie utraconego
Zostaje sam taki wojownik patrząc
Jak cieszy się szczęściem ktoś
Darząc odnowionym sercem
Zupełnie kogoś innego